Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

Ούτε δεξιά, ούτε αριστερή, απλά παράνοια...

Εμιλούσα πριν λλίες μέρες με μιαν φίλτατην κοπέλλαν, λλίον πιο νεαρήν που μέναν, με την οποίαν εκτός που μιαν ωραίαν φιλίαν ελπίζω να αναπτύξω τζιαι επιχειρηματικές σχέσεις. Επειδή λλίες εν οι κουβέντες πιον που δεν συναφέρνω το κυπριακόν, έκαμα της λόγον για τες ελπίδες μου για λύσην του επάρατου τούτου προβλήματος (κατά το "επάρατη νόσος") τζιαι πως θα έπρεπεν να το έχουμεν τζιαι λλίον υπόψην για τες πίζνες μας (στο κοινωνικόν τζιαι πολιτικόν κομμάτιν της PEST Analysis - ατς!). Είπα της δε ότι η λύση τούτη δυστυχώς μόνον σιειρόττερη μπορεί να είναι ακόμα τζιαι που τζιείνην που απορρίψαμεν το 2004, απλά τζιαι μόνον που την οχταετίαν που επέρασεν που τότε. Αλλά ότι εγώ προσωπικά εν έχω αμφιβολίαν ότι πρέπει να ψηφίσουμεν ΝΑΙ τζιαι να δώκουμεν μιαν του στάτους κβο να εξαφανιστεί. Τζιαι ερώτησα την ποια εν η προδιάθεση της αν έρτει δημοψήφισμαν σύντομα: ναι ή οϊ;
Πρέπει να αναφέρω ότι η συγκεκριμένη κοπέλα εν απίστευτα προοδευτικόν άτομον τζιαι καλός επιστήμονας, πραγματικά μπροστά που την εποχήν της. Επίσης λόγω του ότι εν παντρεμένη με μη Κύπριον, αλλά τζιαι λόγω των εμπειριών της, εν φως φανάριν ότι θωρεί τα πράματα σαφώς εκτός των στενών εθνικιστικών τζιαι θρησκόληπτων ορίων πολλών σύντεκνων Κυπραίων. Αφού όμως με εκοίταξεν με δισταγμόν (φανερόν ότι εν συμμερίζεται την αισιοδοξίαν μου) τζιαι ανέφερεν ότι για να απαντήσει πρέπει πρώτα να θκιαβάσει το νέο σχέδιον, είπεν μου το εξής απογοητευτικόν: "τζείνον το σχέδιον, τζιαι όποιον σχέδιον εν επιτρέπει βασικά δικαιώματα, όπωε το δικαίωμαν να προσφύγεις στο ευρωπαϊκόν δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων, απλά εν μπορώ να το δεχτώ". Απογοήτευσις τζιαι πάλε απογοήτευσις. Διότι άμα έτσι άθρωποι τείνουν στο οϊ, ποιος πραγματικά μεινίσκει να πει ναι; Γούφη μου, εννά δείξει.
Εθκιάβασα δαμέ την άποψην ενός φίλτατου αριστερού ότι ο απορριπτισμός εν ίδιον της δεξιάς. Ότι η δεξιά εκατέρωθεν του συρματοπλέγματος εξυπηρετεί η μια τα ιδεολογικά κολλήματα της άλλης, τα οποία οδηγούν εκ του ασφαλούς στον εθνικιστικόν διαχωρισμόν τζιαι τες "καθαρές λύσεις". Ότι μόνον η αριστερά προκρίνει λύσεις επανενωτικές στες οποίες έθθα είμαστεν έλληνες ή τούρτζιοι αλλά πρώτιστα κυπραίοι, τζιαι για τούτον πολεμούν την ούλλοι οι άλλοι καλοθελητές. Εν τόσον καθαρά τα πράματα όμως στο κυπριακόν; I think not.
Να θθυμίσουμεν ότι το κυπριακόν έννεν πρόβλημαν μόνον 37 ετών. Υπάρχει ουσιαστικά που τα πρώτα χρόνια της ελληνικής επανάστασης. Ο εθνικιστικός αλυτρωτισμός των κυπρίων ελλήνων, οϊ αβάσιμος ως πολιτιστικές, γλωσσικές τζιαι θρησκευτικές καταβολές, αναγιώθηκεν στες δεκαετίες που το νεόκοπον ελληνικόν έθνος/ κράτος επάλευκεν να επαναφέρει τες "αλύτρωτες πατρίδες" υπό τη σκέπην του.  Ως κοσμοθεωρία δηλαδή υπάρχει πολλά παραπάνω τζιαιρόν που τον κομμουνισμόν τζιαι την αριστεράν, τα οποία επήραν υπόστασην μόλις την δεκαετίαν του 1920 με την ίδρυσην του ΚΚΚ. Το οποίον οι εγγλέζοι εφκάλαν στην παρανομίαν ως  "παράγονταν εθνικής αφύπνισης" για "αντιαποικιακόν αγώναν". Οποία ειρωνία, αν σκεφτείς τζιαι την στάσην του ΑΚΕΛ υπέρ της ένωσης,πουέδωσεν καύσιμα των εθνικιστών τουρκοκυπρίων να αποχωρήσουν που τες κοινές συντεχνίες΄τζιαι να ιδρύσουν δικές τους. Φυσικά η απάντηση εν εύκολη,"εν οι δεξιοί τούρτζιοι που τους εκβιάσαν τζιαι εφύαν". Απλά τα πράματα. Δεν το πιστεύω Τόνυ... 
Άρα να αποδίδει κάποιος την παράνοιαν του εν λόγω προβλήματος απλά στο αν κάποιος εν "δεξιός" ή "αριστερός" εν αυθαίρετον τζιαι απλοϊκόν, άσε που προάγει την ίδιαν διχόνοιαν βάσει ιδεολογίας που οι ίδιοι οι αριστεροί έχουν υποστεί που την ίδρυσην της Κυπριακής Δημοκρατίας τζιαι λλίον πιο πριν.
Γιατί λοιπόν ο κόσμος στην Κύπρον, δεξιός, αριστερός τζαι "κεντρώος" εν απορριπτικός ή οϊ; Τι καθορίζει τη στάσην του σε ενδεχόμενες προτάσεις λύσης;  

1) Ασφάλεια: βάσει της γνωστής πυραμίδας, εν μπορείς να μιλάς για ποιότητα ζωής αν είσαι πεθαμένος, ή κινδυνεύεις να πεθάνεις συνέχεια, σωστόν; Άρα το πρώτον κριτήριον του μέσου κυπραίου για να δεχτεί είναι το κατά πόσον θα είναι ασφάλής, τζιείνος τζιαι οι αθρώποι που αγαπά.
2) Οικονομικόν Συμφέρον: Αφού εξασφαλίσεις ότι δεν θα σε σκοτώσει κάποιος, θέλεις μετά διασφάλισην των πόρων σου, δηλαδή το να μπορείς να εργαστείς απρόσκοπτα, να αποκτήσεις οικονομικούς πόρους, περιουσίαν τζιαι παράλληλα να εξασφαλίσεις ότι τα υπάρχοντα αγαθά σου έθθα κινδυνέψουν είτε να χαθούν είτε να χάσουν την οικονομικήν τους αξίαν.
3) Εξουσία:΄Αν θα είσαι πολίτης της προκοπής, πρέπει να μπορείς να συμμετέχεις στην διαδικασίαν ορισμού τζιείνων που ορίζουν τη μοίραν του κράτους σου. Με τρόπον που να εκπροσωπείσαι εσύ τζιαι οι αθρώποι που σε ενδιαφέρουν.
4) Καθημερινότητα: Η λύση εννά πρέπει να διασφαλίζει ότι οι καθημερινές διαδικασίες του πληθυσμού (διακίνηση, εργασία, αναψυχή κλπ.) θα είναι "ομαλές", χωρίς ταλαιπωρίαν τζιαι χωρίς κινδύνους.

Τούτα, τζιαι αρκετά άλλα που πιθανώς εν ανέφερα εν που απασχολούν το μέσον άθρωπον σε καθημερινόν επίπεδον, ανεξαρτήτως αν είναι δεξιός ή αριστερός. Εννά μου πείτε οι αριστεροί θέλουν να καταργήσουν την ιδιοκτησίαν ή να την μεταβιβάσουν σε προσωρινές δικτατορίες τζιαι κρατικήν διαχείρισην αλλά πάλε η ιδιοκτησία υφίσταται κάπως. Άρα ο παρονομαστής εν τζιαμέ. Εννά μου πείτε επίσης ότι οι εθνικιστές εκατέρωθεν εν θέλουν ο ένας τον άλλον τζιαι εν θα δεχτούν "μη καθαρές" λύσεις. Μα ότι τζιαι να κάμουν, εν τίθεται θέμαν "καθαρού κράτους" στην Κύπρον, ούτε ΄που γενετικής ούτε που πολιτισμικής άποψης. Δείτε τζιαι τα στατιστικά της τελευταίας απογραφής, σκέττη "εθνική καθαρότητα".
Η παράνοια του κυπριακού δυστυχώς δεν έσιει να κάμει μόνον με την ιδεολογίαν, είτε τούτη εν δεξιά τζιαι αριστερή είτε εν "έθνος εναντίον κράτους". Το 2004 ένας στους τρεις υποτιθέμενους δεξιούς του ΔΗΣΥ είπεν ναι τζιαι θκιό στους τρεις υποτιθέμενους αριστερούς του ΑΚΕΛ είπεν οϊ, σε μιαν λύσην "εθνικά μειοδοτικήν"για τους μεν τζιαι "ξεκάθαρα επανενωτικήν" για τους δε. Τα κριτήρια τότε, πριν αλλά τζιαι σήμμερα παν σε πιο απτά, πιο συγκεκριμένα τζιαι πιο καθημερινά κριτήρια. Σε διαδοχικές εκλογές ο κόσμος εν εψήφισεν τζιείνους που εν πιο δεξιοί ή πιο αριστεροί αλλά τζιείνους στους οποίους μπορεί να ελπίζει για κάτι, με ελάχιστες εξαιρέσεις (π.χ. Καυλίας) που εν δικαιολογούν την δαιμονοποίησην.
Ο κόσμος εβαρέθηκεν να ακούει τον έναν να φταίει τον άλλον, να βάλλει ταπέλλες για να φκάλει το άχτιν του τζιαι να δικαιολογήσει τον συντηρητισμόν του, είτε τούτος εν "αντικομμουνιστικός" είτε "αντιεοκαβήτικος". Που την άλλην έσιει εκπληκτικήν άγνοιαν για την στοιχειωδώς πραγματικήν ιστορίαν που μας έφερεν ως τα σήμερα, τζιαι εξακολουθεί να εκλέγει ηγέτες με κριτήριον τες φανφάρες τζιαι τες ιδεολογικές πορδές. Αλλά ούτε τούτον εν ίδιον "δεξιού" ή "αριστερού" περιτυλίγματος. Δηλαδή η τωρινή κυβέρνηση εν "φιλολαϊκή"; Ούτε οι ίδιοι εν το πιστεύκουν.
Θα έλεα ότι οι πιο νέοι, που αρκέψαν να ασπρίζουν τζιαι μας οι τρίσιες μας που την ηλικίαν, που αναλαμβάνουμεν σιγά σιγά καίριες θέσεις στην εξουσίαν, την οικονομικήν ζωήν τζιαι τον τύπον, πρέπει επιτέλους να σταματήσουμεν να δαχτυλοδείχνουμεν ο ένας τον άλλον, να σπάσουμεν τα κλασσικά στερεότυπα (εν δεξιός εν συντήρηση, εν αριστερός, εν προδότης, εν τούρκος, εν άλουτος κλπ.) αρκέφκοντας που μας τους ίδιους. Αλλιώς απλά εν έχουμεν υπόθεσην τζιαι η παράνοια θα διαιωνιστεί. Ή εννά μας δειχτούν κάποιοι "κακοί ξένοι" να ησυχάσουμεν. Έννεν καλλίττερα να τα εύρουμεν οι ίδιοι όμως;
Κάτι όπως το να μείνουμεν "cool" τζιαι να "keep rocking". Έχω εύρει τζιαι δεξιούς τζιαι αριστερούς headbangers ολκής in my lifetime... 

4 σχόλια:

  1. χάι Γουφις.

    μια ερώτηση πληζ;

    λαλεις δαμέ:

    Ο κόσμος εβαρέθηκεν να ακούει τον έναν να φταίει τον άλλον, να βάλλει ταπέλλες για να φκάλει το άχτιν του τζιαι να δικαιολογήσει τον συντηρητισμόν του, είτε τούτος εν "αντικομμουνιστικός" είτε "αντιεοκαβήτικος"

    καταρχήν θα ήταν πιο σωστό να ελάλες "αντικομμουνισμός" τζαι "αντικαπιταλισμός"

    η εόκα β΄εννε το κεντρο του συμπαντος μονον ο τομμυς β΄ενι. :)

    το ότι η μισή ευρώπη εκφραζεται "αντικαπιταλιστικά" μες τους δρόμους εσύ θεωρείς το δειγμα συντηριτισμού;

    αν ναι, παω πασο και σπίτι μου.

    αν όχι, γιατί ο αντικαπιταλισμός που κυπραιους θεωρειται "συντηριτισμός;"

    υπάρχει καμια υπογεια υποτίμηση για τους κυπραιους που πρεπει να μας οδηγεί στο συμπερασμα πως ανοιχτομυαλος εν ο μετριοφρων αστός;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. «υπάρχει καμια υπογεια υποτίμηση για τους κυπραιους που πρεπει να μας οδηγεί στο συμπερασμα πως ανοιχτομυαλος εν ο μετριοφρων αστός» [που θέλει να διατηρηθεί το σημερινό καπιταλιστικό σύστημα που μας οδηγεί όλο και πιο πολύ σε αδιέξοδα και στην καταστροφή];

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Φίλτατοι! Καλώς ορίσατε! Πρώτη φορά που σας κάμνω τον Blog-ο-δεσπότην (όρισε ταρίφαν Άνευ περί χρήσης πνευματικής ιδιοκτησίας). Μακάρι ναν'καλά τζιαι ο Στέλιος που μου κάμνει μούχτιν marketing στο blog του.

    Αγαπητότατη Dis, ο ορισμός του "συντηρητισμού" εν τον ορίζει ως κάτι απαραίτητα αρνητικόν. Επίσης κάμνει ξεκάθαρον ότι δεν αποτελεί στοιχείον αναπόσπαστον με το αν είσαι "δεξιός", "καπιταλιστής" τζιαι τα "αντίθετα"/ "αντιμαχόμενα" αυτών. Άρα, για να απαντήσω στην ερώτηση σου, εξηγούμαι: στο κυπριακόν όπως τζιαι ευρύτερα στη ζωήν, στην Κύπρον τζιαι τον κόσμον, συντηρητισμόν έχουμεν πόλα σέλα. Τζιαι με το να δικαιολογείς τον δικό σου συντηρητισμόν βάλλοντας ταπέλλες στην "αντίπερα όχθην" (εν κομμουνιστές, εν πραξικοπηματίες) εν καταφέρνεις τίποτε. Τούτα λαλώ τα ως θιασώτης μιας μίνιμουμ συνεργασίας ΑΚΕΛ-ΔΗΣΥ στο κυπριακό, που απαιτεί να ξεπεράσουν αμφότεροι τον αντίστοιχον "συντηρητισμόν" τους. Όσον για την μισήν Ευρώπην, να μου επιτρέψεις να αμφιβάλλω το κατά πόσον εν αντικαπιταλιστικά τα κίνητρα της. Μιας μερίδας μπορεί, οι υπόλοιποι θωρούν τα πιο basic, κάποια που τα οποία απαρίθμησα πιο πάνω. Αλλιώς εν θα επεριμέναν την κρίσην να "εκδηλωθούν". Ήταν να "ενοχλούνται" τζιαι τον τζιαιρόν των "πασιών αγελάδων".

    Άνευ, αν ο "ανοικτόμυαλος μετριόφρων αστός" είμαι εγώ, ΔΕΝ θέλω να διατηρηθεί το σημερινόν σύστημαν, μόνον τζιαι μόνον που το ότι επιτρέπει λιμούς τζιαι σκατοπασιήες ταυτόχρονα. Αλλά εν πιστεύκω ούτε σε βίαιες ανατροπές, ούτε τζιαι σε "μεταβατικές περιόδους". Βασικά εν έχω απάντηση (ήμουν πάντα αδύνατος στα μακροοικονομικά), ελπίζω σε "βιώσιμην μετεξέλιξην" του είδους. Ο Στέλιος εχαρακτήρισεν το κάτι σαν προσδοκίαν "μεσσία". Κατ΄ακρίβειαν, αν επιτευχθεί, οι "μεσσίες" θα καταστούν αχρείαστοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εν καλή η προσπάθειά σου Μιχάλη, είσαι σε καλό δρόμο αν αναλογιστούμε τες αφετηρίες σου, αλλά είσαι ακόμα μακριά:-)

    Η άρνηση τζιαι ο απορρισπτισμός-μαξιμαλισμός στα θέματα του Κυπριακού έχουν ιστορικές καταβολές. Ναι, ήταν κέρδος μετά που το 74' η αλλαγή πορείας κάποιας μερίδας της φιλελεύθερης παράταξης αλλά δυστυχώς εν ήταν αρκετή. Εμηδενίστηκεν το 93' με το θάψιμο των ιδεών Γκάλι που τον ίδιο τον μέντορα τούτης της αλλαγής.

    Τζιαι όταν οι συνθήκες το 2004 επιτρέψαν της να εκφραστεί πάλε, έφαεν μούζα που τον ίδιο τον κόσμο της παράταξης που τα περασμένα 10 χρόνια είσιεν αναγάγει τον Κληρίδη σε εθνάρχη.

    Έσιει τζιαι η αριστερά όμως ευθύνες. Που δεν ξεκινούν το 2004 αλλά που το 1998 όταν αντί να ξαναπροτείνει τον Βασιλείου τζιαι να ξεκαθαρήσει τη θέση της στο Κυπριακό, εξεκίνησε μιαν πορεία με το ΔΗΚΟ που εκατάληξε στην εκλογή του Τάσσου τζιαι το ήπιον ΟΧΙ.

    Η στρατηγική συμμαχίας με το ΔΗΚΟ τζιαι την ΕΔΕΚ για απομόνωση του ΔΗΣΥ έχει αποτύχει, τζιαι στο Κυπριακό, αλλά όπως φαίνεται τζιαι στα υπόλοιπα σημαντικά θέματα.

    Γι αυτόν τζιαι μόνο τον λόγο οι εμπνευστές της πρέπει να πάρουν σύνταξη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή